door moniquedbos
•
19 oktober 2024
We zijn zo gewend om te oordelen over mensen met overgewicht. Het lijkt zo simpel: "Als iemand te zwaar is, dan ligt dat aan te veel eten of een gebrek aan discipline." Hoe vaak heb ik niet cliënten gezien die zo streng zijn voor zichzelf waren, dat het pijnlijk was om te zien. π Dit oordeel komt niet alleen van de buitenwereld; het is vaak nog veel harder vanbinnen. Tijdens mijn eigen reis met gewichtsproblemen heb ik die harde stemmen ook vaak genoeg gehoord. Ondanks een gezond en keurig dieet, raakte ik vaak gefrustreerd als ik weer op de weegschaal stond. Het is verleidelijk om te denken dat wilskracht de oplossing is, maar de realiteit is vaak niet zo eenvoudig. Er ligt een hele biochemie onder overgewicht waar we niet omheen kunnen. Ik wil er geen wetenschappelijke verhaal van maken, maar het is belangrijk te begrijpen dat er onderliggende factoren zijn die een basis leggen voor overgewicht. Genetica en Hormonen: Meer dan Wat We Eten π½οΈ Een voorbeeld hiervan is de ontdekking van de leptine- en melanocortine-4-receptoren (MC4). Onderzoek toont aan dat een mutatie in het MC4-gen kan leiden tot een verhoogde voedselinname en aanzienlijke gewichtstoename. Dit laat zien dat genetische factoren ons eetgedrag en onze stofwisseling kunnen beïnvloeden. Leptine is een hormoon dat ons vertelt wanneer we genoeg hebben gegeten én dat ons lichaam toestemming geeft om vet te verbranden. Bij mensen die leptine-deficiënt zijn, kunnen leptine-injecties soms hun obesitas volledig omkeren. Maar voor de meesten van ons, die wel leptine hebben maar er niet goed op reageren, is het helaas niet zo eenvoudig. Daarnaast spelen andere genen, zoals het FTO-gen, een belangrijke rol in hoe we ons gewicht ervaren. Mijn eigen FTO-genmutaties, die een verhoogd risico op obesitas en diabetes type 2 laten zien, bevestigen dit. Eén specifieke variant verhoogt het risico met 60%. Dit is niet iets wat je zomaar kunt negeren of oplossen met een standaard dieet. Deze genetische factoren liggen diep in ons DNA verankerd en mogen best wel eens genoemd worden. Stress en Zelfzorg πΏ Maar genen zijn niet allesbepalend. Het is waar dat sommige mensen van nature slank blijven, terwijl anderen al aankomen als ze hun dieet maar een beetje laten vieren. Toch kunnen we, ondanks onze genetische aanleg, met goede zelfzorg, gezonde voeding en stressmanagement op een zo gezond mogelijk gewicht blijven. Stress speelt hierin een cruciale rol: langdurige stress houdt je lichaam in een constante staat van "vechten of vluchten," wat de hormoonhuishouding verstoort en vaak leidt tot gewichtstoename, vooral rond de buik. π£ Maar stress maakt je ook weer extra gevoelig voor mutaties op de bovengenoemde genen. Een Ander Perspectief op Gezondheid Het begrijpen van deze biochemische mechanismen helpt ons niet alleen om de oordelen over onszelf en anderen te verminderen, maar vooral ook om met meer compassie naar ons lichaam te kijken. Het herstellen van de relatie met voeding en ons eigen lichaam is essentieel. Door te ervaren wat voeding met ons lichaam doet, kunnen we betere keuzes maken. π Het is tijd om te erkennen dat het pad naar gezondheid niet altijd rechtlijnig is. Zelfcompassie en begrip van de innerlijke “bedrading” zijn net zo belangrijk als voeding en beweging. Dit inzicht heeft mij heel erg geholpen om zachter voor mezelf te zijn. Het gaat niet om falen of een gebrek aan wilskracht, maar om genetische en biochemische processen die we kunnen leren begrijpen én ondersteunen — zonder onszelf te veroordelen. π±β¨ Laten we dit inzicht meenemen, zowel voor onszelf, maar ook voor anderen die met hun gewicht worstelen. β€οΈ #Overgewicht #Gezondheid #Voeding #Zelfzorg #Genetica #epigenetica #Biochemie #Stressmanagement #Leefstijl #Zelfcompassie #Hormonalebalans #Darmgezondheid #Emotioneeleten #Bodypositivity #Afvallen #Mentalegezondheid